Λίγα πράγματα μπορούν να κάνουν τόσο ευτυχισμένο ένα παιδί όσο ένα καινούργιο παιχνίδι. Το αμέσως επόμενο πράγμα που κάνει ένα παιδί ευτυχισμένο είναι… το επόμενο παιχνίδι! Παιχνίδια πολύχρωμα κι εντυπωσιακά, παιχνίδια με ήχους και φώτα, ηλεκτρονικά και, γενικότερα, παιχνίδια σαν αυτά που κατακλύζουν τελευταία, τη μικρή οθόνη μας. Ακόμη όμως κι αν θεωρούμε «λογικό» να ζητάει ένα παιδί ό,τι βλέπει, αυτό δεν σημαίνει ότι μπορεί ή πρέπει να το αποκτά!
1. Κατ’ αρχήν, οφείλουμε να κάνουμε ξεκάθαρο ότι τα χρήματα μας επιτρέπουν να καλύπτουμε πολλές ανάγκες μας, επιβάλλεται ωστόσο να τα χρησιμοποιούμε με σύνεση και λογική! Είναι, δηλαδή, μέσο κι όχι αυτοσκοπός, αποτελούν προϊόν πολύωρης, κοπιαστικής δουλειάς και δεν βγαίνουν από κάποια αυτόματη μηχανή. Βέβαια, αν οι γονείς δίνουν μεγάλη σημασία στα υλικά αγαθά, είναι εξαιρετικά δύσκολο να εκπαιδεύσουν ένα σωστό καταναλωτή. Παρ’ όλα αυτά, τις φετινές γιορτές, μπορούμε να πούμε στο παιδί ότι διαθέτουμε μόνο ένα συγκεκριμένο ποσό για δώρα και αυτό για όλους.
2. Με το ίδιο σκεπτικό, δεν πρέπει ποτέ να δίνουμε υλικά αγαθά ως «ανταμοιβή». Όπως εσείς δεν περιμένετε ένα μπουκαλάκι άρωμα όποτε βάζετε πλυντήριο, σιδερώνετε ή μαγειρεύετε, έτσι και το μικρούλι σας δεν πρέπει να περιμένει τίποτα περισσότερο από ένα «μπράβο», μια ζεστή αγκαλιά ή μια βόλτα στο πάρκο, επειδή συμμάζεψε το δωμάτιό του ή τελείωσε γρήγορα τις ασκήσεις της αριθμητικής. Όλοι οι ειδικοί συμφωνούν ότι πρόκειται για αντιπαιδαγωγική πρακτική που δεν ωφελεί!
3. Οφείλουμε, επίσης, να απομυθοποιήσουμε όσα βλέπει στην τηλεόραση. Το «τροχόσπιτο» της αγαπημένης του κούκλας μπορεί να είναι πολύ φανταχτερό, έχει ωστόσο τις ίδιες «λειτουργίες» με το «σπίτι» της και, αντίστοιχα, το αυτοκίνητο του αγαπημένου του ήρωα δεν πετά (όπως αφήνουν να φανεί στις διαφημίσεις), εκτός κι αν το κρατάς στον αέρα! Στο σημείο αυτό, ας μην ξεχνάμε ότι έχουμε υποχρέωση να μην εκθέτουμε το παιδί σε πολύωρη τηλεθέαση: όσο βλέπει και ξαναβλέπει μια διαφήμιση τόσο αυτή αποτυπώνεται στον εγκέφαλό του, η εικόνα της ισχυροποιείται και, τελικά, το κυριαρχεί! Πάντως, όταν ζητά με επιμονή ένα πιο «σύγχρονο» παιχνίδι, μπορούμε να του θυμίζουμε πόσα έχει ήδη, αρνείται να τα χαρίσει, τα κακομεταχειρίζεται ή δεν τα χρησιμοποιεί.
4. Η παραπάνω «αρχή» είναι ακριβώς αυτή που θα μας επιτρέψει να οριοθετήσουμε τις επιθυμίες του: όπως εσείς δεν αλλάζετε αυτοκίνητο κάθε φορά που κυκλοφορεί ένα νέο μοντέλο, έτσι και το παιδί δεν μπορεί να αγοράζει κάθε καινούργιο παιχνίδι! Εξάλλου, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας, πολλές φορές η υπερπροσφορά δώρων συνιστά το «άλλοθί» μας για το γεγονός ότι δεν αισθανόμαστε επαρκείς ως γονείς. Δυστυχώς, όμως, το παιδί που κατακλύζεται από δώρα χάνει τελικά το ενδιαφέρον του γι’ αυτά, δεν προλαβαίνει ούτε να παίξει με όλα, ούτε να τα «εξερευνήσει», ούτε βέβαια και να τα βαρεθεί.
5. Σε κάθε περίπτωση, για να «πιάσουν τόπο» οι πράξεις και τα λόγια σας, θα χρειαστεί να δηλώσετε κατηγορηματικά τις θέσεις σας σε φίλους και συγγενείς! Δεν έχει νόημα να προσπαθείτε να περιορίσετε τα «θέλω» του και, από την άλλη, ο παππούς και η γιαγιά να του προσφέρουν ό,τι κυκλοφορεί, καταστήστε σε αμφότερες τις πλευρές σαφές ότι, την επόμενη φορά, το δώρο θα επιστραφεί! Γιατί θέλουμε το παιδί να πάρει το μήνυμα ότι η αγάπη είναι ανιδιοτελής…
