Σχεδόν πάντα, όταν το μωρό κλείσει τους 6 μήνες, ο γονιός απευθύνει στον παιδίατρο του το ερώτημα για την αγορά ή όχι περπατούρας.
Η απάντηση στο ερώτημα αυτό από τους περισσότερους σύγχρονους παιδίατρους είναι σχεδόν πάντα αρνητική, γεγονός που στεναχωρεί τους γονείς.
Ας τα πάρουμε από την αρχή! Είναι γεγονός, πως το μωρό, μετά τους 6 μήνες, αυξάνει ραγδαία την κινητικότητα του, δεν κάθεται ήρεμα στο ριλάξ και αναγκάζει τον γονιό να τρέχει συνεχώς από πίσω του. Ομολογουμένως, είναι ένα εξουθενωτικό γεγονός για τον καθένα. Οπότε, στα μάτια του γονιού, η περπατούρα μοιάζει σαν μια “χρυσή ευκαιρία” να βρει για λίγο την ησυχία του. Όσοι υπήρξαμε γονείς με μικρά παιδιά, καταλαβαίνουμε και δικαιολογούμε μια τέτοια επιθυμία.
Άλλωστε, και τα…κάθε λογής JUMBO με τις προσφορές τους, “μας κλείνουν το μάτι” για να την αποκτήσουμε το γρηγορότερο. Τότε γιατί λέμε όχι- και τους στεναχωρούμε;
Διότι παραμονεύουν 2 κίνδυνοι.
Πρώτον, επειδή το μωράκι μπαίνει – από νωρίς, στο καθισματάκι της περπατούρας, τις περισσότερες φορές, τα πόδια του, δεν φτάνουν να πατήσουν ολοκληρωτικά στο έδαφος (όλο το πέλμα). Οπότε, πατάνε στις μύτες και κάνουν βόλτες σε όλο το σπίτι. Το βάδισμα όμως στις μύτες, προκαλεί σταδιακά αύξηση του μυϊκού τόνου των μυών στην περιοχή του αστραγάλου. Γεγονός πολύ αρνητικό για την μετέπειτα βάδιση του παιδιού. Σε περιπτώσεις έντονης υπερτονίας (από τέτοιο βάδισμα) πρέπει να καταφύγουμε στη βοήθεια φυσιοθεραπευτών με κόστος χρηματικό και ψυχικό.
Από την άλλη πλευρά, τα μωρά αποκτούν μια υπερβολική αυτονομία, γυρνάνε – μονά τους -όλο το σπίτι και πολύ εύκολα μπορεί να τους συμβεί κάποιο ατύχημα.
Σαν συμπέρασμα, η χρήση της περπατούρας, είναι μια βοήθεια για τον γονιό! Βοήθεια για να χαλαρώσει, να κάνει κάποια δουλειά στο σπίτι, να μην έχει το μωρό “φυλακισμένο” στο πάρκο του, να μην το έχει συνεχώς στην αγκαλιά του. Κατανοώ την δυσκολία πολλών γονέων, να αντέξουν, οπότε, δεν έχω το δικαίωμα να είμαι απόλυτα αρνητικός στην αγορά και χρήση της! Και αυτό, γιατί πιστεύω στην παροιμία που λέει: “έξω από το χορό, πολλά τραγούδια λες”.
Ωστόσο, σας επαναλαμβάνω, τον πολύ μεγάλο κίνδυνο που διατρέχουν τα μωρά σας από κάθε λογής ατυχήματα, συν τον κίνδυνο υπερτονίας (σφιξίματος) των μυών των αστραγάλων.
Όπως σε όλα τα θέματα, η τελική απόφαση είναι πάντα δική σας.
